Pizza rzymska to prawdziwy skarb włoskiej kuchni, który skrywa w sobie wyjątkowy charakter i smak, odmienny od dobrze znanych pizz neapolitańskich czy amerykańskich wariantów. Wędrując ulicami Rzymu, nie sposób nie zauważyć tego specyficznego specjału – złocistego, chrupiącego ciasta, które przyciąga wzrok i pobudza wyobraźnię. Co sprawia, że pizza rzymska wyróżnia się na tle innych? To nie tylko kwestia składników, ale również techniki, tradycji i unikalnego podejścia do sztuki pieczenia.
Historia pizzy rzymskiej
Pizza rzymska, choć mniej znana niż jej neapolitańska kuzynka, ma swoje korzenie głęboko osadzone w historii Wiecznego Miasta. Pierwsze wzmianki o płaskich chlebach, przypominających dzisiejszą pizzę, pojawiły się już w starożytności. Rzymianie wypiekali cienkie placki, które smarowali oliwą, posypywali ziołami i dodatkami. Te proste potrawy szybko zdobyły popularność, ponieważ były tanie, sycące i łatwe do przygotowania. W średniowieczu tradycja ta przetrwała w rzymskich piekarniach, a pizza rzymska zyskała swój charakterystyczny styl – cienkie, chrupiące ciasto z lokalnymi, świeżymi składnikami. Dziś pizza rzymska to symbol miejskiego życia Rzymu, wybierana jest zarówno na szybką przekąskę, jak i w czasie rodzinnych spotkań w lokalnych trattoriach.
Przeczytaj także: Prawdziwa włoska pizza – jak ją rozpoznać?
Pizza rzymska vs. neapolitańska – na czym polega różnica?
Pizza rzymska i neapolitańska to dwie ikony włoskiej kuchni, które mogą wydawać się podobne, ale różnią się od siebie. Obie wywodzą się z wielowiekowej tradycji, ale reprezentują zupełnie inne podejście do sztuki pieczenia pizzy. W Neapolu rządzi miękkie, lekko wilgotne ciasto, które ugina się pod ciężarem dodatków. Tymczasem w Rzymie każda pizza ma idealnie cienką, chrupiącą bazę, której nie sposób pomylić z inną. To właśnie ta różnica w strukturze ciasta decyduje o unikalnym charakterze wersji rzymskiej, której kęsy są lekkie, ale pełne smaku.
Grubość ciasta – cieniutka, ale chrupiąca
Ciasto na pizzę rzymską jest niezwykle cienkie, ale jego sekretem pozostaje chrupkość, którą uzyskuje się dzięki specjalnej technice pieczenia. Pizza neapolitańska pieczona jest szybko, w bardzo wysokiej temperaturze, natomiast rzymska wymaga innego podejścia. Ma ona wyraźnie bardziej przypieczone brzegi i spód, które nadają jej charakterystyczny, chrupiący profil smakowy. Ta różnica w strukturze sprawia, że każda z tych pizz dostarcza zupełnie innych doznań smakowych.
Składniki – prostota czy finezja?
Pizza neapolitańska to kwintesencja prostoty. Mniej znaczy więcej, dlatego na cieniutkim cieście często znajdziesz jedynie kilka starannie dobranych dodatków. Składniki są minimalistyczne, oparte na tradycyjnych recepturach. Klasyczne warianty to Margherita i Marinara, a do ich powstania używa się pomidorów San Marzano, mozzarelli di bufala, oliwy Extra Vergine i bazylii. Taki minimalizm podkreśla smak każdego produktu.
Pizza rzymska może być bardziej różnorodna pod względem składników, z większym naciskiem na obfite dodatki. Wersje dostępne w Rzymie są mniej restrykcyjne pod kątem tradycji, co daje więcej swobody w tworzeniu różnorodnych smaków.
Zdaniem eksperta
„To co musisz wiedzieć o pizzy rzymskiej to przede wszystkim fakt, że wypieka się ją na cienkim cieście więc nie znajdziemy na niej dużej liczby składników. Dodatki są zazwyczaj proste i świeże, a wśród popularnych można wymienić mozzarellę, pieczone warzywa, szynkę parmeńską czy różne rodzaje serów„
Wyjaśnia właściciel pizzerii włoskiej Vesuviana
Najlepsza mąka – co wybierają rzymscy pizzaioli?
Podstawą doskonałej pizzy rzymskiej jest mąka – ale nie byle jaka. Rzymscy pizzaioli sięgają po mąkę typu „00”, która dzięki swojej drobnoziarnistej strukturze zapewnia idealną lekkość i sprężystość ciasta. To ona decyduje o tym, że pizza jest chrupiąca na zewnątrz, a jednocześnie delikatna w środku. Ciasto do pizzy rzymskiej często przechodzi dłuższy proces fermentacji – niektóre przepisy mówią o nawet 48 godzinach. Dzięki temu ciasto staje się lekkie, z charakterystycznymi bąbelkami powietrza.
Oliwa, pomidory i ser – jak jakość wpływa na smak pizzy włoskiej?
Oliwa, pomidory i ser – te trzy składniki decydują o charakterystycznym aromacie i wyjątkowej świeżości. Oliwa z pierwszego tłoczenia, często używana zarówno do ciasta, jak i jako ostatni akcent przed podaniem. Dodaje delikatnej nuty owocowości i podkreśla smak każdego kawałka. Pomidory najlepiej odmiany San Marzano są słodkie, lekko kwaskowe i pełne głębi, a mozzarella di bufala lub Pecorino Romano nadają pizzy kremowego lub pikantnego wykończenia.
Minimalizm w dodatkach – dlaczego mniej znaczy więcej?
Minimalizm to zasada, którą włoscy mistrzowie pizzy opanowali do perfekcji. Zamiast przesadzać z dodatkami, stawiają na kilka starannie dobranych składników, które mają wydobyć naturalny smak ciasta i sosu. Prostota pozwala cieszyć się harmonią smaków, każdy element ma swoje miejsce, a żaden składnik nie dominuje nad całością. Właśnie dlatego pizza z włoskich pizzerii, choć może wydawać się skromna, zachwyca głębią i bogactwem doznań kulinarnych.
Przeczytaj również inne nasze artykuły:
- Czym różni się pizza włoska od amerykańskiej?
- Historia pizzy, czyli skąd pochodzi i jak ewoluował najsłynniejszy placek świata?
- Najpopularniejsze rodzaje włoskiej pizzy
Autor wpisu
Zespół vesuviana